Inspire

Feminisme, moederschap & zelfzorg: het interview van Gaëlle, oprichtster van Manucurist

3 min à lire

Manucuristis een familieverhaalEen moeder-dochter samenwerking die is uitgegroeid tot een vrouwenzaak. Dus, nu Moederdag nadert, wilden we praten met Gaëlle Lebrat-PersonnazCEO en mede-oprichter van Manucurist.

Zij vertelt u over de ontstaansgeschiedenis van dit project dat zij al geruime tijd met zich meedraagt en vertrouwt u haar indrukken toe als vrouw, moeder en zeer actieve onderneemster.

Gaëlle, je hebt Manucurist in 1996 met je moeder. Kunt u ons vertellen hoe het idee is ontstaan en hoe u het hebt laten groeien?

Gaëlle Mijn moeder had altijd een perfecte manicure met mooie rood gelakte nagels. Na de opvoeding van haar 3 kinderen voelde zij zich inactief en wilde het vak van manicure leren. Ze werkte eerst voor kapsalons in Parijs tot ze de perfecte plek vond, Place du Marché Saint Honoré. Dat is hoe we het instituut Manucurist gewijd aan de schoonheid van de handen.

Ik heb 15 jaar in de mode-industrie gewerkt en haar van veraf geholpen met productontwikkeling, communicatie, enz.

 


Bron: The Socialite Family

 

Aan het eind van 2016, nam ik het bedrijf over Manucurist om een nieuw soort nagellak en huidverzorging te ontwikkelen voor alle vrouwen, met formules die zo clean en natuurlijk mogelijk, zonder afbreuk te doen aan hun doeltreffendheid.

Welke kwaliteiten bewonder je het meest in je moeder?

Gaëlle. Moed, strijdlust, zin om te werken, dat bewonder ik vooral in mijn moeder. Ik hoorde haar altijd zeggen dat als ik als vrouw vrij wilde zijn, ik financieel onafhankelijk moest zijn.

Later, toen ik "Het tweede geslacht" van Simone de Beauvoir las, meende ik mijn moeder te horen zeggen: "Het is door het werk dat de vrouw de afstand die haar scheidde van de man, grotendeels heeft overbrugd; het is het werk alleen dat haar concrete vrijheid kan garanderen.

Wat heeft het moederschap je gebracht?

Gaëlle. Moederschap is een enorm onderwerp! Het is dubbelzinnig: ik vind dat het me zowel verzwakt als gesterkt heeft. Ik besefte dat ik niet meer alleen was en dat ik verantwoordelijk was voor kleine mensjes die volledig van mij afhankelijk waren, wat beangstigend is omdat we de vrijheid en lichtheid verliezen die kenmerkend zijn voor de jeugd. Maar, en dit is ook een echte kracht: je begrijpt dat je de dingen niet meer alleen voor jezelf doet. Je voelt je nuttig. Het neemt het gevoel van leegte van het bestaan weg dat voordien sterk voor mij was.

 


Bron: The Socialite Family

Hoe slaagt u erin uw rol als moeder met 5 kinderen en uw verantwoordelijkheden als bedrijfseigenaar te combineren?

Gaëlle. Het is gekkenwerk! Deze vraag wordt nooit gesteld aan mannelijke bedrijfsleiders of zelfs maar aan een man. Alsof de last van het organiseren van het gezin alleen op vrouwen rust. Helaas is dit in veel landen een realiteit en er moet nog veel worden gedaan om op dit punt, evenals op vele andere, gelijkheid te bereiken.

Elke vrouw, moeder en werkster, heeft een lijstje dat maar rond blijft gaan in haar hoofd. Dit is de beroemde en vermoeiende "mentale belasting", een term die pas in 2020 in de Petit Larousse Illustré...

 


Bron: The Socialite Family

 

Ik ben, net als al deze vrouwen, vaak overweldigd, met mijn werk/thuis-lijstje dat maar rondgaat. Daarbij komt het schuldgevoel, een zeer vrouwelijk gevoel, dat ik niet genoeg aanwezig ben voor mijn kinderen. Maar mettertijd heb ik geleerd dat niet noodzakelijk het aantal uren dat ik met hen doorbreng telt, maar de kwaliteit van de momenten die ik met hen deel.

Wat wil je doorgeven aan je kinderen?

Gaëlle. Ze zijn opgevoed in de stad, in Parijs, en dat vind ik een beetje triest. Ik wil hen laten proeven van de natuur, van tuinieren, van de namen van bloemen en bomen... Ik probeer hen te helpen het heden te voelen, de smaak te laten proeven van de kleine dingen die het leven de moeite waard maken. Ze imiteren me vaak door me te citeren: "Zijn we hier niet goed?"

 


Bron : De Socialite Family

 

Er zijn ook onvermijdelijke waarden zoals respect voor anderen en een gevoel van hard werken, zonder welke niets echt mogelijk is. Aan mijn dochters wil ik een gevoel voor schoonheid doorgeven. Ik wil dat ze zichzelf accepteren zoals ze zijn en make-up gebruiken om zich sterker te voelen. En de jongens, ik zou willen dat ze eerlijke mannen worden, in staat om de taken thuis gelijk te verdelen.

Maar wat ik vooral wil dat ze onthouden is: "Wees jezelf, probeer mij of anderen niet te behagen, wees wie je wilt zijn.